Poezi

 Enver Sulaj

PETALE TRËNDAFILI

 

Ujë po pija te mrizi i zanave

Kur trëndafili më mbeti në buzë.

U dridha si purtekë 

Në valët që rriteshin ngadalë.

 

A ishte nektar perëndish

Apo mallkim zanash

Këtë nuk e mora vesh kurrë.

 

Vetëtimat mbi kokë e në kokë

Sikur djegin pellgje të braktisura nepërkash

Që ta helmojnë trupin.

Petalet e trëndafilit në buzë

Rrinë pezull si fjala.

Maj, 2015

Nga libri "Zjarrmia e stinës", 2016

POEZI PËR BABIN TË VRARË NË LUFTË

 E shkruar në qershor 1999, po e sjell sot para jush të paredaktuar këtë poezi, në shenjë përuljeje për të rënët e dhembjen që kanë lënë pas...

---------------------------------------

Enver SULAJ

POEZI PËR BABIN TË VRARË NË LUFTË

Babin tim s’di a e njihni,

Ndoshta diku do ta keni parë,

Më kanë thënë është vrarë në luftë,

Por unë them ai është i gjallë.

Anipse mbrëmjeve nuk vjen në shtëpi,

Anipse mëngjeseve nuk m’i ledhaton flokët,

E di, babi im është gjallë,

Sikur baballarët që i kanë shokët…

E mbaj mend si sot,

Ishte ditë marsi,

Kur babi im doli nga shtëpia,

Më puthi në dy faqe e më tha:

- Do të kthehem bir, 

kur të vijë liria.

Dhe shkoi babi im atë ditë,

Hijerëndë e gëzimplot,

Por diçka më djeg në shpirt,

Pasi babin s’e shoh dot…

Më thonë se babi im ishte trim,

-i pavdekshëm, legjendar…

Le të thonë çfarë të duan,

Por ta dinë:

Babi im është i gjallë.

E pres të vijë në mëngjes,

Të m’i ledhatojë flokët,

…gëzon tërë shtëpia,

E di: babi im është i gjallë,

Pasi sot erdhi Liria…

II

Një ditë kur isha plot gëzim,

Erdhën në shtëpi shkokë të babit tim,

Më përqafuan të gjithë me radhë,

Më shtrënguan gjatë,

Dhe në fund më dhanë,

Një të shtrenjtë dhuratë:

- Është një shenjë që i thonë emblemë,

Luftëtarët si babi në kapelë e vënë,

Një shqiponjë e zezë, në një fushë të kuqe,

Praruar në ar e duket si nuse,

Sipër një mbishkrim, sikur përkrenare:

E Kosovës Nënë - Ushtri Çlirimtare…

E mbaj në gji emblemën,

Ashtu si mami më mban mua,

Dhe pres të vijë një ditë,

Të kthehet babi te shtëpia…

Do të kthehet në shtëpi patjetër,

Pasi sot erdhi Liria…

Qershor, 1999

POEZI

 Enver Sulaj

KUR U NGRI FJALA

Ti nuk erdhe atë ditë të ftohtë dhjetori

Kur m'u ngrinë fjalët e harresa më mori.

Ti nuk erdhe atë ditë kur qielli më ra në kokë

Po të çmendesha do të ishte më mirë

Një ëndërrimtar do të ishte më pak në këtë botë.

Ti heshte si për vdekje 

Kur të thashë të dua më shumë se veten

Në pasqyrë shikove hijen tënde

E u zhduke bashkë me të vërtetën.

Diku në këtë qytet të madh ruhen kujtimet e strukura nga mërzia

Asnjë stinë s'e fshin çastin

Kur lindët ti dhe dashuria.

Shkurt, 2024

Enver Sulaj-biografia

Enver Sulaj u lind më 4 maj 1970 në fshatin Malësi e Re të Prizrenit. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Prizren, ndërsa studimet universitare në Degën Letërsi dhe Gjuhë Shqipe i kreu në Universitetin e Prishtinës. Në këtë universitet i ka përfunduar edhe studimet master për letërsi.

Me krijimtari letrare merret që nga shkolla e mesme, ndërsa poezitë e tij i ka botuar në gazeta dhe revista të ndrshme. Deri më tani ka botuar librat:

-“Nyjë në ujë” (poezi), NB “Rilindja”, Prishtinë, 1997;

-“Zjarrmia e stinës” (poezi), SHB “Lumbardhi”, Prizren, 2016;

-“Diell mbi floknajë” (poezi), “ProkultPress, Prishtinë, 2020.

Përveç krijimatrisë letare, E. Sulaj merret edhe me gazetari e publicistikë. Ka punuar në medie të ndryshme, të shkruar dhe elektronike, ku ka shpalosur punën e tij, ndërkohë ka realizuar edhe disa dokumentarë televizivë që janë vlerësuar nga publiku.

Krahas krijimtarisë letrare dhe gazetarisë, që nga viti 1994 Enver Sulaj është angazhuar në procesin edukativo- arsimor. Ka punuar si mësimdhënës i gjuhës shqipe dhe i letërsisë në gjimnazin “Gjon Buzuku” në Prizren (1994-2001), në shkollën e mesme ekonomike “Ymer Prizreni” në Prizren (2001-2008). Prej vitit 2008 është angazhuar në “Loyola-Gymnasium”, në Prizren, ku ligjëron lëndët gjuhë shqipe e letërsi dhe gjuhë latine, ndërsa që nga korriku i vitit 2021 Enver Sulaj është zgjedhur drejtor i “Loyola-Gymnasium” në Prizren.

POEZI

 Enver Sulaj

ZANAFILLA

E fundit do të jetë fjala

E kushedi kur do të jetë fillimi tjetër.

Prapë mjegull, prapë kozmos e kaos.

Mëkatin s'e krijuam as unë, as ti.

Tetor, 2014

(Nga libri "Zjarrmia e stinës", 2016)

VËSHTRIM MBI LIBRIN POETIK "DIELL MBI FLOKNAJË" TË AUTORIT ENVER SULAJ

Shkruan: Murat Gashi

Libri poetik i autorit Enver Sulaj, "Dielli mbi Floknajë " që u botuar këtyre ditëve, në fund të shkurtit dhe fillim marsit, më dha një frymëzim tjetër për të dhe një vështrim. Që në fillim të librit më ra në sy poezia e parë me titull: Sa shumë të dua, e cila në vete, shpreh shpirtit të poetit. Kështu poeti e fillon librin me vargjet e lira, me një stil sa figurative aq edhe stilistike, ku shpreh mallin e tij për kohën e ikur.

‘Sa shumë i dua ata sy/Krahët e mi s'e zënë në përqafim horizontin para meje/Dua të eci këtë natë skaj më skaj qytetit/T'i takoj miqtë e vjetër, t'ua shoh thinjat e flokëve /E rrudhat e ballit /Të flas me ta për dashuritë që s’janë më /Se ato ne i vramë /Pastaj vramë edhe veten’.

Që në fillim të librit poetik "Dielli mbi Floknajë" të autorit Enver Sulaj, në vargjet e para poeti, shfaq mallin dhe dhembshurinë e rinisë së tij, për t'u takuar me miqtë e gjeneratës dhe, t'i shoh ata dhe vetën se si ju ka ik koha e rinisë përmes flokëve të thinjura dhe rrudhat e ballit, ku me metaforën artistike thotë se ato ne i vramë; por e vramë edhe vetën. Këtu poeti Enver Sulaj si duket e mallkon kohën e ikur, por dhe veten, të cilët nuk janë parë në mes veti shumë vite.

Bota poetike e poetit Sulaj, nuk ndalet vetëm këto vargje të lira që pasqyruam në fillim, por janë një botë e tij e brendshme, ku pastaj i eksploron te lexuesit dhe pasqyron gjendjen e tij shpirtërore brenda vetvetes.

Për nga tematika dhe rrethanat e kohës, këtë poetikë mund ta identifikojmë si një poetikë lirike, ndërsa për nga stilistika dhe zhanri poetik, na del një libër poetik modern, me një gjuhë shumë të kthjellët, ku poeti i përjeton dhe i trajton problemet e jetës, që na kanë kapluar damarin e shpirtit njerëzor. Për të kuptuar më lehtë lexuesi, titulli i librit poetik "Dielli mbi Floknajë" është një titull metaforik, që kërkon zemrën e lirisë në subjektin lirik. Ndërkaq, në poezitë, poeti pasqyron librin kur objektin e trupit e paraqet me kwto vargje: Zemra e vogël. Duke pritur kthimin Duke pritur kthimin... As natë As ditë Në këtë pritje Rrufetë çajnë lisat Sytë e përlotur Shohin veç zemrën e vogël Tek lulet për pak ngrohtësi Në këtë botë të madhe Ku s'gjen njeri... Figuracionin poetik në këto vargje, poeti fuqishëm që ndërlidh zemrën e vogël me botën e madhe ku jetojmë. Pastaj, ai e sheh botën e vet se si po ikin nga njeri - tjetri. Këtu poeti duket se ka një dhembshuri shpirtërore për vendin, atdheun që po zbrazet, jo për shkak të dashurisë por për shkak se rinia nuk ka perspektivë nga hipokrizia e tepruar, e cila ia ka ngulfatur frymëmarrjen dhe e ka katandisur atdheun e çliruar me gjak. Pra, libri poetik i autorit Enver Sulaj "Dielli mbi Floknajë " është një libër poetik, që lidh shpirtëroren shqiptare, përmes ndjenjës së dashurisë, dhimbjes, por krenar, duke mos kaluar entitetin e vet dhe vendlindjen për asnjë çast si në vijim: Sa shumë i dua ata sy, duke pritur lajmin, lëkur gjarpri, pelerinë turpi, marrëzira në kohë paqeje, kohë dilemash, poemë për liri, lutje etj.

Unë si lexues dhe lexuesit tjerë në përgjithësi përmes këtyre vargjeve të poetit, shohim shtrirje të gjerë motivore, jo vetëm shpirtëroren, humanizmin e tij, por edhe vargjet poetike moderne - postmoderne, të cilat nuk dallohen nga ato poezi "botërore ", veç se poezitë e Poetit Sulaj, janë të shkruar me një frymë e motiv tjetër shpirtëror. Te poezitë e autorit, kemi të bëjmë me tematikën poetike që lexuesi sheh një ndjenjë të veçantë të dashurisë, dhimbjes por krenar në vendin ku jeton poeti. Pra kemi të bëjmë, përveç elementeve poetike që i ka shpreh poeti, dhimbjen, humanizmin, kemi edhe dashurinë atdhetare të cilat me figurat të fuqishme artistike i shpreh. Libri poetik i Enver Sulaj, zdrukthurohet, jo në bazë të cikleve por si një tërësi, universale të unifikuar artistikisht, ku poeti i shpreh qartë temat dhe motivet që i identifikon subjektet lirike - objektet, të veçantë në krijimtarinë dhe mendimit shpirtëror. Poeti Enver Sulaj, për nga stili i thurjeve të vargjeve dhe për nga përdoromi i figurave stilistike është një poet i ri modern dhe bashkëkohor, që në qasje tek lexuesit krijon përshtypje se është një poet Rilindas, ndërsa në krijimet e tij artistike është poet bashkëkohor modern i këtij mileniumit të ri, sepse vargjet poetike të Enver Sulaj, Janë të thurura me figura metaforike moderne, ku përveç tyre vijnë në shprehje edhe dhimbja patologjike e atdheut, epiteti, e shumë figura tjera. Këto vargje, të këtij stili modern i gjejmë edhe te dy libra tjera poetike, të botuar më parë si: " Nyjë në ujë ( poezi ) botuar NB " RILINDJA " PRISHTINË 1997, dhe ZJARRMIJA E STINËS ( poezi ), botuar SHB " LUMBARDHI " Prizren 2016. Me vargjet artistike poeti Enver Sulaj, nuk do të ndalet por do të vazhdon edhe me botime tjera, sigurisht me figura të reja metaforike dhe pse jo me stilizim më të avancuar posmoderne. Ka dorëshkrime poetike dhe publicistike që presin dritë e natyrës në hapësirë të hapur ku lexuesit mezi presin që t'ju bie në dorë për ta ushqyer shpirtin e tyre. Autorit, Enver Sulaj, i urojmë shëndet të mirë e jetë të gjatë, dhe suksese në krijimtarinë e tij letrare poetike, ku letërsia shqiptare pasurohet me thesar të çmuar. Respekt pafund!...

Enver SULAJ

PAGËZIMI

Po t'm'pyesnin për emrin
Do të mbetesha lumë
duke ndjekur guralecët pafund.

Do të bëhesha mal
me lisa që fshehin zanat lakuriqe
tek i japin gji Mujit tekanjoz.

Do të bëhesha dritë
që lind njëherë në jetë
Për të vëzhguar princeshën
që m'i numëron thinjat në kokë
E s'me le të iki
aq lehtë nga kjo botë
pa ia puthë syrin
që më mbushë lot...

Po t'm'pyesnin për emrin
Do të mbetesha rrugëve
Pa mundur të numëroj
të gjitha shenjat
që më shpien drejt diturisë.

...Do ta prekja qiellin me dorë
e ta ulja në tokë
Do të mblidhja lule
për të bërë një kurorë
Do t'i hidhja përpjetë deri te retë...
Kur më pagëzuan nuk më pyetën
Vendosi koha vetë...

Dhjetor, 2017